Rotala wallichii is afkomstig uit Zuidoost-Azië. Deze plant werd in het begin van de zeventiger jaren voor het eerst ingevoerd. Rotala wallichi heeft een fijn gegroefde stengel met een doorsnede
van 1,5 à 2,5 mm. De blaadjes van ± 20 mm staan in een krans om de stengel. Zoals bij alle stengelplanten is licht van invloed op de lengte van de internodiën. Als deze 4 à 5 mm bedraagt, dan is
er sprake van een goede belichting en zullen de blaadjes roodbruin van kleur zijn.
In de natuurlijke biotoop zal de plant bij een lage waterstand de oppervlakte bereiken en overgaan in de landvorm. De internodiën worden dan langer en de blaadjes worden korter, breder en meer
afgerond. De plant heeft duidelijk een voorkeur voor zacht en zuur water. Een pH-waarde van 6,8 à 7 en een carbonaathardheid tussen 4 en 8°DH moet worden nagestreefd. Diegenen onder u, die C02
toevoegen, hoeven wat de groei van deze plant betreft geen problemen te hebben. De plant verlangt een krachtige belichting, waarbij beter kan worden vermeden dat er guirlandes worden gevormd die
het licht wegnemen van de onderste stekken. Verder is het aan te raden de planten niet te dicht bij elkaar te plaatsen. Gemakkelijk houdbaar is deze soort echter allerminst. Wil de attractieve
kleur van de bladeren behouden blijven dan zal men voor een sterke belichting, kristalhelder water (zweefvuil nestelt zich namelijk gemakkelijk tussen de bladkransen en is funest voor de plant),
alsmede een voldoende aanbod van C02 en ijzer moeten worden gezorgd .
Rotala wallichii is door zijn fijne bladstructuur een goede zuurstofproducent. Zweefvuil echter kan ze minder goed verdragen. Ze is daardoor uitermate geschikt voor een aquarium dat bevolkt wordt
door de wat kleinere vissoorten, zoals bijvoorbeeld karperzalmen. Het toppen kan op dezelfde wijze geschieden als bij andere stengelplanten.
Een groep Rotala wallichii is ideaal voor aquaria met een niet te hoge waterstand. In lage aquaria kan de intensiteit van het licht echter gauw te hoog zijn, waardoor het plantje gemakkelijk door
algen wordt belaagd als het milieu niet optimaal is. In dat geval loert het gevaar van verstikking door blauwe en slijmalgen op de loer ligt. Aan chemicaliën voor het bestrijden van algen of
visziekten gaat het fragiele plantje ten gronde.
Bronnen:
Het Aquarium, maart 1994, J. Vente
Het Aquarium, mei 1994, A.J. Albers
Het Aquarium, februari 2006, Arend van den Nieuwenhuizen